Το Τσι Γκον [Κιν.: qìgōng 气功], που συνηθίζεται στη δύση να προφέρεται εναλλακτικά Τσι Κουνγκ ή Τσι Γκονγκ, είναι μια μορφή ήπιας άσκησης που αποτελείται από
τεχνικές αναπνοών και απαλές κινήσεις που επαναλαμβάνονται πολλές φορές. Η πρακτική του Qigong χρησιμοποιείται στην Κίνα σε συνδυασμό με το διαλογισμό χιλιάδες χρόνια, για να καθαρίσει, να ενδυναμώσει και να ενισχύσει την κυκλοφορία της ζωτικής μας ενέργειας σε σώμα και νου, αλλά και για τη βελτίωση και τη διατήρηση της υγείας.
Ο όρος «Qigong» δεν χρησιμοποιείτο επίσημα μέχρι τη δεκαετία του 1950, μετά την ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας Της Κίνας. Ο όρος υιοθετήθηκε επίσημα το 1955 από το Θεραπευτήριο Qigong του Τανγκ Σαν «Tangshan Qigong» [Κιν.: Tángshān qìgōng liáoyǎng yuàn 唐山气功疗养院] της επαρχίας Χεμπέϊ, του Διάσημου Θεραπευτή Λίου Γκουέ Τσεν [Κιν.: Liúguìzhēn 刘贵珍 | 1902 ~ 1983 Κ.Ε.] . Στο τέλος του 1970, με την άνοδο της χρήσης της, γνωστή σαν «Ο Πυρετός του Qigong», η λέξη έγινε όλο και πιο δημοφιλής σε ολόκληρο το κόσμο.
Τι σημαίνει Qigong;
Γκον [Κιν.: gōng 功] στα κινέζικα σημαίνει εργασία ή καλλιέργεια και
Τσι [Κιν.: qì 气] είναι η ζωτική ενέργεια που κυκλοφορεί στο σώμα. Επομένως Τσι Γκον σημαίνει «καλλιέργεια της ενέργειας του σώματος» ή ακόμη πιο σωστά, «καλλιέργεια πάνω στην ενέργεια και καλλιέργεια της ενέργειας πάνω μας».
Στο παρελθόν, η κάθε Σχολή χρησιμοποιούσε τη δική της ορολογία για να προσδιορίσει το Qigong. Στο Βουδισμό ονομαζόταν Διαλογισμός ή Κενό Μυαλό [Κιν.: chándìng 禅定], στον Κομφουκιανισμό ονομαζόταν, Κάθομαι και Ξεχνάω [Κιν.: xīnzhāi 心斋] ή Άσκηση Αγωγιμότητας και Κατευθυνόμενη Ενέργεια [Κιν.: dǎoyǐn 导引], στην Κινέζικη Παραδοσιακή Ιατρική, Μεταφορά του Qi [Κιν.: xíngqì 行气] και στις πολεμικές τέχνες, Εσωτερική Δεξιότητα [Κιν.: nèigōng 内功]. Όλοι αυτοί οι όροι προσδιόριζαν την ίδια έννοια, "εσωτερική καλλιέργεια.
Ο όρος «Qigong» δεν χρησιμοποιείτο επίσημα μέχρι τη δεκαετία του 1950, μετά την ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας Της Κίνας. Ο όρος υιοθετήθηκε επίσημα το 1955 από το Σανατόριο «Tangshan Qigong» της επαρχίας Χεμπέϊ. Στο τέλος του 1970, με την άνοδο της χρήσης της, γνωστή σαν «Ο Πυρετός του Qigong,», η λέξη έγινε όλο και πιο δημοφιλής. Σε ολόκληρο το κόσμο.
Ιστορία του Qigong
Καταγεγραμμένη αναφορά στο Qigong σύμφωνα με εξακριβωμένα αρχεία, χρονολογείται τουλάχιστον 3000 χρόνια πριν. Κατά τη διάρκεια της ηγεμονίας του θρυλικού αυτοκράτορα Τανγκ Γιάο [Κιν:. Tang Yao 唐尧 | 2353 ~ 2234 ΠΚΕ], η τέχνη του Τσιγκόν χρησιμοποιείτο σαν ένας θεραπευτικός χορός ρύθμιζε το Qi και την αναπνοή και θεράπευε τις ασθένειες. Η πραγματική προέλευση του Τσιγκόν, όμως, χάνεται στην κινεζική προϊστορία. Το Τσιγκόν ασκήθηκε κατά την πρώιμη περίοδο, προκειμένου να διατηρηθεί η καλή υγεία.
Στα κείμενα της Άνοιξης και του Φθινοπώρου του Δασκάλου Λου [Κιν: lǚshìchūnqiū 呂氏春秋] που ολοκληρώθηκαν το 239 ΠΚΕ διαβάζουμε:
Στην αρχή του φυλών Τάο Τανγκ, ο ήλιος συχνά σκεπαζόταν από βαριά σύννεφα και έβρεχε συνεχώς. Ταραχώδη νερά υπερχείλισαν τους ποταμούς. Οι άνθρωποι ζούσαν μια ζοφερή και βαρετή ζωή και υπέφεραν από την ακαμψία των αρθρώσεων τους. Ως θεραπεία τους συστήθηκε ένα χορευτικό. Από την εμπειρία του μακροχρόνιου αγώνα τους με τη φύση, οι αρχαίοι σταδιακά συνειδητοποίησαν ότι οι κινήσεις του σώματος, τα επιφωνήματα, καθώς και διάφοροι τρόποι αναπνοής θα μπορούσαν να βοηθήσουν να αναπροσαρμοστούν ορισμένες σωματικές λειτουργίες. Για παράδειγμα, η μίμηση των κινήσεων των ζώων, όπως η αναρρίχηση, η αναζήτηση, και η αναπήδηση βρέθηκε να προωθούν τη ζωτική ροή του Τσι. Προφέροντας "Χι" [Kιν.: hāi 嗨] βρέθηκε να μειώνει ή να αυξάνει την αντοχή, "Χα" [Κιν.: hā 哈] θα μπορούσε να διασκορπίσει τη θερμότητα, και το "Σου" [Κιν.: xú 徐] θα μπορούσε να ανακουφίσει τον πόνο. Με τον τρόπο αυτό, το Τσιγκόν τέθηκε σε λειτουργία.
Κύριοι τομείς εφαρμογής του Qigong:
Το Τσι Γκον αποτελεί λοιπόν ένα σύστημα πρόληψης, βελτίωσης και αποκατάστασης της υγείας που αναπτύχθηκε μέσα στους αιώνες στην Κίνα.
Μπορεί να εξασκηθεί τόσο σαν Θεραπευτικό Qigong γνωστό σαν Γκον Γι [Κιν.: gōngyī 功医], όσο και σαν Μαχητικό Qigong γνωστό σαν Γκον Γου [Κιν.: gōngwǔ 功武] ή σαν Πνευματικό Qigong γνωστό σαν Φο Γκον [Κιν.: Fógōng 佛功].
Θεραπευτικό Qigong
Το Qigong, ανήκει μαζί με το Βελονισμό [Κιν.: zhēnjiǔ针灸] και τη Κινέζικη Μάλαξη – Τουέϊ Να [Κιν.: tuīná shǒufǎ 推拿手法] στις Μη-Χημικές θεραπείες της Κινέζικης Παραδοσιακής Ιατρικής [Κιν.: Zhōngyī 中医].
Η Κινέζικη Μάλαξη και ιδιαίτερα ο βελονισμός δεν μπορεί να διαχωριστεί από την κατανόηση των μεσημβρινών - κανάλια της κυκλοφορίας του Qi [Κιν.: jīngmài 经脉] και στο παρελθόν οι άνθρωποι θεωρούσαν τους μεσημβρινούς να συνδέονται άμεσα με το Qigong. Ο Διάσημος Γιατρός και βοτανολόγος Λι Σι Τζεν [Κιν.: Lǐ Shízhēn 李时珍 | 1518—1593 K.E.] της δυναστείας Μινγκ, αναφέρει χαρακτηριστικά στη Μελέτη του για τους Οκτώ Επιπλέον Μεσημβρινούς [Κιν.: jījīng bāmài kǎo 奇经八脉考] το 1570:
Το Εσωτερικό τοπίο και τα κανάλια μπορούν να προβληθούν μόνο από εκείνους που αντανακλούν Εσωτερικά, φωτίζοντας το εσωτερικό μέσω καλλιέργειας του Qigong και Διαλογισμό. Επιπλέον ο βελονισμός απαιτεί τη Γνώση του Αγγίγματος ή της Αίσθησης της ενέργειας [Κιν.: déqì 得气] και η Κινέζικη Μάλαξη χρειάζεται την εξάσκηση στο Qigong για να δημιουργήσει εσωτερική αντοχή και δύναμη.
Η πρακτική του Θεραπευτικού Qigong βοηθά στη διαχείριση του άγχους, του θυμού, της κατάθλιψης, της λανθασμένης σκέψης και τη γενική σύγχυση που βασανίζουν το μυαλό μας, όταν η ενέργεια μας δεν είναι ισορροπημένη. Οι υγιείς άνθρωποι εξασκούνται στη πρακτική του Θεραπευτικού Qigong για να διατηρήσουν την υγεία τους ή για να την τονώσουν ακόμα περισσότερο.
Μαχητικό Qigong
Η πρακτική του Qigong σαν Πολεμική Τέχνη και το Θεραπευτικό Qigong ξεκίνησαν από την ίδια ουσιαστική πρακτική. Σκοπός της εφαρμογής του Qigong σαν Πολεμική Τέχνη, ήταν η προστασία από τυχόν επίθεση και η ακινητοποίηση του αντιπάλου, εστιάζοντας στην εξωτερική δύναμη και το σώμα. Ενώ σε αντίθεση η πρόθεση της πρακτικής του Θεραπευτικού Qigong ήταν η καλλιέργεια της υγείας και η πρόληψη των ασθενειών. Ως εκ τούτου, το Qigong ως πολεμική τέχνη, αποδίδει μεγάλη σημασία στο φυσικό σωματικό σχήμα και περιλαμβάνει μεθόδους που εκπαιδεύουν τους τένοντες, τα οστά, τους μυς ακόμη και το δέρμα. Αυτή η παράδοση εμπλέκει ένα μεγάλο, αριθμό σκληρής σωματικής άσκησης και φυσικής κατάστασης, απαιτώντας την ενσωμάτωση της Πρόθεσης – Γι [Κιν.: yì 意], της Ενέργειας - [Κιν.: qì 气], και της Δύναμης - Λι [Κιν.: lì力]. Από τα ανωτέρω προκύπτει ότι οι βασικές αρχές είναι:
«
Χρησιμοποιήστε το Qi καθοδηγώντας το με Πρόθεση και η σωματική δύναμη Li θα συνοδεύσει το Qi».
Το κλασσικό Κείμενο του Σαολίν, Αλλαγή Μυώνων & Τενόντων [Κιν.: Yìjīnjīng 易筋经] και το Σαολίν Γινγκ Τσιγκόν [Κιν.: shàolín yìng qi gōng 少林硬气功] είναι παραδείγματα χρήσης του Qigong σαν Πολεμική Τέχνη.
Πνευματικό Qigong
Η πρακτική του Πνευματικού Qigong βοηθά την ενίσχυση και εξισορρόπηση της ενέργειας του νου μας ενισχύει την ικανότητά μας να εντοπίζουμε ακόμη και τις πιο μικρές ενοχλήσεις και να αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο γύρω μας, σε ολοένα και αυξανόμενα επίπεδα πολυπλοκότητας. Σε συνδυασμό με διαλογιστικές ασκήσεις, οδηγεί στην αυτογνωσία, την ηρεμία και την αρμονία με τη φύση.
Ο Πρίγκιπας Λίου Αν [Κιν.: Liú Ān 刘安 | 179 ~ 122 ΠΚΕ] της Δυναστείας Χαν [Κιν.: Hàn cháo 漢朝 - 206 ~ 220 ΠΚΕ] επισημαίνει στο Κείμενα των Δασκάλων του Χουάϊ Ναν [Κιν.: Huái nán zi 淮南子] που γράφτηκε το 139 ΠΚΕ.
«
Τα πάντα στον κόσμο αποτελούνται από ενέργεια Qi, και εξήγησε τις αλληλεξαρτήσεις του ανθρώπινου σώματος, του Qi, και του πνεύματος. Όσο αφορά το Qi σε σχέση με το Πνεύμα, όταν το μυαλό είναι ήρεμο βοηθά την αποθήκευσή του και επιτρέπει στο άτομο να είναι ισχυρό, ενώ όταν είναι παρορμητικό το καταναλώνει και το κάνει αδύναμο».
Το Qigong αποτελεί μέρος του συνόλου της κινέζικης ιατρικής και μπορεί να εξασκηθεί σαν ιατρική εφαρμογή. Ουσιαστικά όμως είναι μια μορφή συμπληρωματικής ιατρικής. Λειτουργεί καλά με άλλες μορφές θεραπείας και δεν πρέπει ποτέ να χρησιμοποιείται ως υποκατάστατο για την απαραίτητη θεραπεία από αρμόδιο γιατρό.
Ο Δάσκαλος Ταν Λουάν [Κιν.: tánluán 昙鸾 | 476 ~ 542 K.E.] διάσημος μοναχός, της Δυναστείας των Βόρειων Ουέϊ [Κιν.: Běi Wèi 北魏 | 386 ~ 535 K.E.] και εμπνευστής του Δόγματος της Αγνής Γης [Κιν.: Jìngtǔzōng 净土宗 ] μετά από χρόνια εντατικής πρακτικής δίπλα στον ιερέα Τάο Χον Τζιν [Κιν.: táohóngjǐng 陶弘景 | 456 ~ 536 K.E.], έμαθε προηγμένες δεξιότητες του Qigong και μπορούσε να διαγνώσει σύμφωνα με τη χροιά της ενέργειας του ασθενούς. Επιπλέον, δημιούργησε τη μέθοδο θεραπείας, Κατεύθυνση Qi με Πρόθεση [Κιν.: Yǐyìyǐnqì 以意引气] η οποία εξακολουθεί να χρησιμοποιείται και σήμερα.
![Ιερέας Τάο Χον Τζιν [Κιν.: táohóngjǐng 陶弘景 | 456 ~ 536 K.E.]](https://www.shaolin-kungfu.gr/images/uploads/taohongji.jpg )
Ιερέας Τάο Χον Τζιν [Κιν.: táohóngjǐng 陶弘景 | 456 ~ 536 K.E.]
Όπως και οποιαδήποτε άλλη θεραπευτική πρακτική, το Qigong δεν αποτελεί πανάκεια. Είναι όμως μια πολύ αποτελεσματική αγωγή υγείας. Γι’ αυτό πολλοί επαγγελματίες υγείας συστήνουν το Τσι Γκον σαν μια σημαντική μορφή εναλλακτικής και συμπληρωματικής ιατρικής.
Ποιος μπορεί να ωφεληθεί;
Επειδή το Qigong περιλαμβάνει τόσο δυναμικές όσο και απαλές τεχνικές που μπορούν να εξασκηθούν είτε από την όρθια στάση, είτε την καθιστή θέση, ή την ύπτια στάση του σώματος, είναι κατάλληλο για κάθε ηλικία. Η μεγάλη ποικιλία από πρακτικές δίνει τη δυνατότητα προσαρμογής στις ατομικές ανάγκες του καθενός. Με αυτό τον τρόπο αποτελούν ένα ιδανικό βοήθημα για την ανάκαμψη από κάποιες ασθένειες ή τραυματισμούς.
Το Qigong είναι μια μορφή της συμπληρωματικής ιατρικής. Λειτουργεί καλά με άλλες μορφές θεραπείας και δεν πρέπει ποτέ να χρησιμοποιείται ως υποκατάστατο για την απαραίτητη θεραπεία από αρμόδιο γιατρό.
Απόσπασμα από το Βιβλίο
«Σαολίν Γου Κουνγκ - Oι Πολεμικές Τέχνες του Ναού Σαολίν»
ΤΟΜΟΣ 1 | ISBN: 978-618-80566-3-3
Με την άδεια του Συγγραφέα
